Μην και ξεχάσει...

Μην και ξεχάσει

Κι ο ουρανός έντρομος
προβλέποντας τον κίνδυνο,
μην και ξεχάσει της θάλασσας τη μορφή,
με ένα Φι να ολοκληρώνει το σχήμα του ,
σαν φραμπαλάς στο φλογάτο φόρεμα της Κάρμεν,
έβρεξε μια άνοιξη,
με άνθη συνθέσεις απο λέξεις σήμαντρα,
να επισημαίνουνε τις πιο επιθυμίες.
Σύγκορμα να συνεπαίρνουνε,
καθώς οι ήχοι τους,αισθήσεων διεργασία μυστική,
σπάζουν επάνω στο δέρμα ημέρας γιορτινής.
Καθώς παραδοχή τρόπαιου,σε ναό μοναχικό,
αυλακώνει σε κίνηση κυκλική,
την κυριαρχία των λέξεων.

Από τη συλλογή  " Ανάφλεξη στιγμών ".

Το χρώμα σου...

Το χρώμα σου

Που παράξενα η θάλασσα

μαρτυρεί την παρουσία σου

Στο φρύδι των κυμάτων

ο αφρός καλλιεργεί ένα καλοκαίρι

που κρέμεται από τις πευκοβελόνες

και ξενυχτάει στα φύλλα της ελιάς

μ' όλο το κόκκινο να πυρπολεί

την βαθιά σιωπή των ματιών σου

μ' όλο το εκτυφλωτικό λευκό

να αδρανοποιεί τα γενναιόδωρα

κι όλες τις αποχρώσεις του μπλε

να συνθέτουν τους δικού σου ήχους.

Στη μαγεία των χρωμάτων, το Χρώμα σου.

Μέθη του νότου λυτρωτική,

αποτυπώνω τον πελαγίσιο δρόμο σου.

Στην πραγματικότητα του ονείρου

με

    κομ

          μέ

              νη

                 α

                   ν

                     ά

                       σ

                         α

2 Αυγούστου 2003

Από τη συλλογή " Ανάφλεξη στιγμών "

Της φωνής σου τα κόκκινα....

Της φωνής σου τα κόκκινα

Άκουσα το τύμπανο της σελήνης.

Πολλές φορές το άκουσα.

Και τώρα ακόμη,

ο ήχος του απλώνεται,

αδιάλειπτα στον άνεμο απλώνεται.

Στης αγρύπνιας την ώρα,

ακούω τον άνεμο

και ντύνομαι της φωνής σου

τα κόκκινα.

Aπο τη συλλογή," Ανάφλεξη στιγμών " 2002