Άγια Στιγμή...

Άγια Στιγμή

Ο Φάουστ λέει στη Στιγμή που φεύγει:
«Μείνε λίγο ακόμη, είσαι τόσο ωραία»
Γκαίτε

Φυλαχτό να φοράς την Άγια Στιγμή.
Μέσα από φεγγερές στοές
να μπαίνεις στο αλώνι της σελήνης,
τον τρύγο των φιλιών,
τη δόξα των σωμάτων να γιορτάζεις.
Να γιορτάζεις.



Και στους πυκνούς Ορίζοντες
ας καίγονται οι μήνες και οι χρόνοι.
Τη διάρκειά τους καταργώντας.
 
Από τη συλλογή Ανάφλεξη στιγμών (2004)

Και σύ θάλασσα...

Καί σύ θάλασσα

Και συ θάλασσα 

τρομαχτικά γαλάζια,

μέσα στον άχρονο κόλπο σου

κρύψε τους αιφνίδιους θυμούς σου.

Σε λάμψη να μετουσιωθούν.

Να γίνουνε χώμα και ιδρώτας,

όσο το φως εκθαμβωτικοί,

την τελειότητα περιβεβλημένοι

με λατρείας πτυχές, ανεπανάληπτες.

Από τη συλλογή Ανάφλεξη στιγμών

Όσο ξεμακραίνεις....

Όσο ξεμακραίνεις

Όσο ξεμακραίνεις θα θυμάσαι τις λέξεις
που αποκρυπτογράφησες στης αστραπής τη χώρα.

Η ίδια προαιώνια λαχτάρα λιάζει στα μάτια τους
τα πλουμιστά της μεσοφόρια.
Σε χαραμάδα αρχέγονη δική τους μουσική
ηδονικά διεισδύει με αποχρώσεις μυστικές.
Γύρω από το σώμα της στιγμής,
τα χέρια τους διαγράφουνε τροχιά εκστατική.

Όσο ξεμακραίνεις οι λέξεις φλέγονται
σαν παπαρούνες στην ομίχλη.

Όσο ξεμακραίνεις μία άνοιξη αγύρτισσα
σπαρταρά στους βαθύφωνους του ουρανού λειμώνες.

Από την συλλογή Ανάφλεξη Στιγμών