΄Αλλοι σε είπαν

΄Αλλοι σε είπαν

Άλλοι σε είπαν ρήγα, άλλοι ραγιά

εγώ θα σε πω ελεύθερο, ατίθασο παραμυθά,

κυρίαρχε ελληνικέ λαέ.

Άλλοι σε είπαν πρωτοπόρο του πολιτισμού,

εγώ θα σε πω πηγή του καλού και του κακού για τον εαυτό σου.

΄Αλλοι σε είπανε σπουδαίο νομοθέτη,

μα εγώ θα σε πω ατομιστή συμφεροντολόγο.

Ευκολόπιστε λαέ, που δεν λογαριάζεις

το συμφέρον της ολότητάς σου

αφού κι εσύ αποτελείς συστατικό δικό της,

οδοιπορείς αργά προς το καλό

μα είσαι πρωταγωνιστής στον κατήφορο.

Δεν φοβάσαι τον θάνατο,

διψάς για αιώνιες αξίες,

συγκρούεσαι συνεχώς με τον συνοδοιπόρο σου,

κι η τάση υπεροχής που έχεις

στην αυτοκαταστροφή σε οδηγεί.

Κυρίαρχε εσύ λαέ, ευνουχισμένε, εξαθλιωμένε,

που προσπαθείς να διασώσεις

την τιμή και την αξιοπρέπειά σου,

μάζεψε τα κομμάτια της συντριβής σου,

σταμάτα ν’ απλώνεις το χέρι σου για ελεημοσύνη.

Οριοθέτησε με σύνεση τα χνάρια σου

πάνω στην ανελέητη άμμο των καιρών μας,

κλείσε τ’αυτιά σου στις προκλητικές Σειρήνες που σε απειλούν.

Πάτα γερά στα πόδια σου

ορθώνοντας την πίστη στον εαυτό σου.

Γιέ του Διόνυσου και της παράδοσης εσύ

και άξιε αφέντη της φιλοτιμίας,

μάθε από τα λάθη σου

και ξεκίνα μέσα από την μαύρη αυγή

ν’ανοίγεις μονοπάτια που οδηγούν σε ξέφωτα.

Σάββατο 18 Ιούλη 2015

ώρα 10’ το πρωί

Μελίτα Τόκα Καραχάλιου

Δεν αρνηθήκαμε

Δεν αρνηθήκαμε

Η αξιοπρέπειά μας κουρέλι σε παζάρια διεθνή.

Δεν αρνηθήκαμε τα τραγικά μας λάθη.

Ζήσαμε σαν τον πεύκο

που μεγαλώνει αργά πίνοντας νερό αλμυρό,

που χύνει τα δάκρυά του σε κάθε τσεκουριά.

Οι ρίζες μας βαθειές στο χώμα των αιώνων,

κραυγές καθάριες,

διαλύουνε του κεραυνού την απειλή.

Δεν αρνηθήκαμε τα λάθη μας.

Μόνον

την ευτέλεια αρνιόμαστε

στα νύχια άπληστων τοκογλύφων.

Σάββατο 1 Οκτώβρη 2011 ώρα 9" το βράδυ

Μελίτα Τόκα Καραχάλιου 

Αντιστέκομαι σημαίνει υπάρχω

Αντιστέκομαι σημαίνει υπάρχω

"Μια κι έχουνε νοιώσει το φως

θα' ναι μήπως δυνατό να νυχτώσει απόψε"

Paul Eluard: Στην καρδιά του Αυγούστου

Γη πράσινη σαν λιβάδι

γη γαλάζια σαν θάλασσα

γη κόκκινη σαν φωτιά,

που δεν σ' αφήνει να τραγουδήσεις.

Μέσα από τις φλόγες ξεπηδά

η αδικία, η εκμετάλλευση, η απόγνωση

για τους αθώους της γης,

που πιστεύουνε στο φως,

στη ζωή που βγάζει μπουμπούκια.

Υπάρχουνε λαοί απελπισμένοι,

χάσανε την πίστη στον εαυτό τους,

η εξαθλίωση τους απειλεί,

ο φόβος της εξόντωσης.

Ξέχασαν τον έρωτα για την λευτεριά,

το καρδιορίζωμα στη γη τους

που είναι πιο οδυνηρό κι απ' τους εχθρούς

κι από την κάθε καταπίεση.

Γιατί αντιστέκομαι σημαίνει υπάρχω.

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2014, ώρα 12 το μεσημέρι.

Εμείς

Εμείς

Θα’ρθει η στιγμή που σαν σκιά αστραπής

θα φυσήξει o άνεμος της τιμωρίας

κι οι ένοχοι θα πληρώσουν.

Το βεβαιώνει η ευθεία τροχιά της Ιστορίας.

Από του χρόνου την καρδιά

που ηχεί μέσα στον εμπαιγμό της ατέλειωτης αθλιότητας θα φυτρώσει το αγαθό της λύτρωσης,

σ' αυτόν τον τόπο τον αιώνιο,

στα συστατικά του περιελάμβανε

τόπους μελλοντικούς,

σ' αυτόν τον τόπο που ο ήλιος του

μέσα απ' τα αποκαΐδια του ανατέλλει.

“Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο δολοφόνος,

συγχέει τους νεκρούς με τους ζωντανούς”*

από την καταρράκωσή του το φως

θα ξαναγεννηθεί όμοια με τη συγκίνηση

που φτεροκοπά μέσα στον εκτυφλωτικό ήλιο.

Οι ψυχές μας θ' απλωθούνε σαν τη θάλασσα,

θα λατρέψουμε ξανά αυγές παρθένες,

όπως όταν από μιάν αυγή αργόσυρτη

γεννιέται η αγάπη,

εμείς, τα πλάσματα της θύελλας.

Επειδή οι άνθρωποι έχουν ανάγκη

να σμίγουν μεταξύ τους στο καφενείο ή στην ταβέρνα

για να ζεσταθεί η ψυχή τους,

ν' αφουγκράζονται την αλήθεια,

να βρίσκουν τη δύναμη να παλεύουν,

να ελπίζουν ν' αλλάξουνε τον κόσμο.

Από τη δίνη της παραπλάνησης,

από το κατακάθι της λάσπης

θ' αναστηθούμε.

* “Η τελευταία νύχτα” ποίηση και αλήθεια , Paul Eluard

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ώρα 11 το πρωί.

Κάθε ημέρα

Κάθε ημέρα

Κάθε ημέρα το αύριο πνιγέται

σε μία απειλή κυριαρχίας,

που ματώνει ύπουλα τον τόπο.

Μία απειλή με φωνή εξουσίας

πάνω από πολιτείες χυμάει,

φουντώνει σε καλλιέργειες,

σε δάση και βουνοκορφές εξαπλώνεται,

καίει της θάλασσας τα σωθικά.

Σ’ έναν κόσμο

που μας αιχμαλώτισε βήμα – βήμα,

έρπουμε πάνω σε ερείπια μέσα στην τέφρα.

Πίσω από τη γύμνια ανάλγητων ημερών,

κενοί σαν όστρακα χωρίς περιεχόμενο,

μα διψασμένοι για πίστη στον εαυτό μας,

βαραίνουμε σαν πέτρες βαθιά μέσα σε έλη,

σαν ίσκιος που χάνεται σε σύννεφα απειλητικά.

Παρασκευή 27/2/2015 11 το πρωί