Το χρώμα σου

Πόσο παράξενα η θάλασσα

μαρτυρεί την παρουσία σου.

Στο φρύδι των κυμάτων

ο αφρός καλλιεργεί ένα καλοκαίρι

που κρέμεται απ’ τις πευκοβελόνες

και ξενυχτάει στα φύλλα της ελιάς,

μ’ όλο το κόκκινο να πυρπολεί

τη βαθιά σιωπή των ματιών σου,

μ’ όλο το εκτυφλωτικό λευκό

να αδρανοποιεί τα γενναιόδωρα χέρια σου

κι όλες τις αποχρώσεις του μπλέ

να συνθέτουνε τους δικούς σου ήχους.

Στη μαγεία των χρωμάτων, το Χρώμα σου.

Μέθη του νότου λυτρωτική,

αποτυπώνω τον πελαγίσιο δρόμο σου

στην πραγματικότητα του ονείρου

με

   κομ

       μέ

   νη

    α

        ν

           ά

        σ

              α.

Από τη δίγλωσση ποιητική συλλογή "Ανάφλεξη στιγμών"/ "Embrasement d' instants", 2004

Δύο φίλοι

Στον Λεωνίδα Γαλάζη

Πάνω σε βράχο ζηλευτό, στου Αλέξανδρου τη χώρα

δύο φίλοι συνομιλούν με στρατιές από λέξεις

στην έρημο της λευκής σελίδας.

Ο ένας καθισμένος στης Πίνδου τις βουνοκορφές,

έχοντας τον “Σταυραετό” παρέα,

μέσα από τις μοσκομύριστες του γεροπεύκου ανάσες,

το θρόισμα του ελάτου,

στον ήχο της φλογέρας ν’ αγγίζει του ουρανού τη γαλήνη,

με τη ματιά του ν’ αγκαλιάζει του Ολύμπου τις κορυφές,

να προσκυνά τον θρόνο του Δία

κι από κει να πλανάται στης Παναγιάς το Περιβόλι

ακούγοντας τις ψαλμωδίες των Αγίων.

Κι ο άλλος, στης Ελένης τα χώματα,

στον βράχο της Μονεμβασιάς καθισμένος,

του κυμάτου το θαλασσινό αγέρι να ανασαίνει.

Με βλέμμα ξάγρυπνο κι ανήσυχο

τ’ ανθισμένα νούφαρα ν’ ατενίζει

σπαρμένα στου Αιγαίου την ποδιά.

Συντροφιά με τους κρωγμούς των γλάρων,

λέξεις να συντίθενται.

Κι αυτός να τις βάζει στη σειρά,

να τις ταξινομεί για να εκφράσει

διώξεις, κακουχίες, κραυγές θυμάτων.

Μα και οδύνη και σπαραγμό

για την καθημαγμένη Μεγαλόνησο.

Αλλά και για ιδέες και όνειρα ματωμένα,

που σκόρπισαν και διαλύθηκαν

στου χρόνου την σκουριά.

Αφήνοντας γεύση πικρή.

Σάββατο 19/10/2019

ώρα 11 το πρωί