Όσο ξεμακραίνεις
που αποκρυπτογράφησες στης αστραπής τη χώρα.
Η ίδια προαιώνια λαχτάρα λιάζει στα μάτια τους
τα πλουμιστά της μεσοφόρια.
Σε χαραμάδα αρχέγονη δική τους μουσική
ηδονικά διεισδύει με αποχρώσεις μυστικές.
Γύρω από το σώμα της στιγμής,
τα χέρια τους διαγράφουνε τροχιά εκστατική.
Όσο ξεμακραίνεις οι λέξεις φλέγονται
σαν παπαρούνες στην ομίχλη.
Όσο ξεμακραίνεις μία άνοιξη αγύρτισσα
σπαρταρά στους βαθύφωνους του ουρανού λειμώνες.
Από την συλλογή Ανάφλεξη Στιγμών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου