Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Το μηδέν


« Είναι σκοτεινιασμένη ακόμα η θύμησή μου
από το πηγαινέλα σου»
P. Eluard

Είναι  που τα σχήματα τον βασανίζαν πάλι
κι αυτός με σιγουριά κατέληγε στον κύκλο.
Το στρογγυλό σχήμα πάντοτε, χωρίς τις γωνίες,
όπου συνωθούνται  πτώματα του χρόνου.
Οξυγώνια μόνον η θύμησή του,
σαν  πυραμίδα γρανιτένια σε άνυδρο τοπίο.

Πότε αναρριχότανε από τη μια πλευρά
έχοντας στην καρδιά την πιο αρχαία μαργαρίτα,
φλεγόμενη από εκείνη την αναπότρεπτη αναστάτωσή του.
Πότε κατέρρεε από την άλλη, και βούλιαζε
μέσα σε τέλματα από λέξεις κι έμενε ‘κει,
ήχος απόρρητος του δικού του συνθλιμμένου χρόνου,
που παρέμενε βουβός και οξυγώνιος.


Όμως αυτός προτιμούσε το στρογγυλό σχήμα,
όπως το μηδέν παραδείγματος χάριν.
Σε χρόνο μηδέν ήθελε να ξεχάσει.


από την ποιητική συλλογή, Φαινώ η αγρύπνια του πελάγου, 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου